Panos Eliopoulos
TRIPOLI | GREECE
ABOUT
Panos Eliopoulos teaches philosophy at the Department of Philosophy, in the University of Ioannina. He has received the Orlyk Award from the National Dragomanov University of Kiev in 2019 and the Oikonomou Award from the Academy of Athens in 2021. Panos Eliopoulos has authored five scientific monographs and more than ninety articles in Greek and in English. In poetry, he published his first book, The Forthcoming Time (O Epion Kairos) in 2007 although he had presented some of his work since 2005 in Greek literary magazines. Since then, he has authored four more poetry collections (Eterolekton, Idiolekton, The Missing Link, Kerini Omoiotita), a total of four in Greek and one with poems in English and Spanish. He has also published many of his poems as well as literary essays in renowned literary magazines in Greece and he has received several awards.
à propos
Panos Eliopoulos enseigne la philosophie au Département de philosophie de l’Université d’Ioannina. Il a reçu le prix Orlyk de l’Université nationale Dragomanov de Kiev en 2019 et le prix Oikonomou de l’Académie d’Athènes en 2021. Panos Eliopoulos est l’auteur de cinq monographies scientifiques et de plus de quatre-vingt-dix articles en grec et en anglais. En poésie, il a publié son premier livre, The Forthcoming Time (O Epion Kairos) en 2007, bien qu’il ait présenté certaines de ses œuvres depuis 2005 dans des magazines littéraires grecs. Depuis, il est l’auteur de quatre autres recueils de poésie (Eterolekton, Idiolekton, The Missing Link, Kerini Omoiotita), un total de quatre en grec et un avec des poèmes en anglais et en espagnol. Il a également publié beaucoup de ses poèmes ainsi que des essais littéraires dans des magazines littéraires renommés en Grèce et il a reçu plusieurs prix.
Ετερόλεκτον
Γύρω από τεράστιους θάμνους το δίχως άλλο
θα πρέπει να δούμε την αλήθεια απόψε,
κοντά στη συντροφιά αγγέλων
που θα πρέπει να παρακαλέσουμε
να κοιμηθούν κοντά μας
μιας και τον ύπνο αυτό τον τελευταίο
που κάνουμε, πολύ τον φοβόμαστε.
Δεν πρέπει να αναβάλεις αυτό που
δεν μπορείς να κάνεις σήμερα για αύριο
αλλά να το εγκαταλείπεις.
Πρέπει να βρίσκεις ένα όνειρο
που να σε αντέχει και να μη βρίσκει καταφύγιο
η δειλία σου εκεί.
Και την αλήθεια δεν πρέπει να την κοιτάς
μέσα από καθρέφτη γιατί φαίνεται αντίστροφη.
Μέσα στο μυστικό κέλυφος του κόσμου
ξεδιπλώνονται οι ρίζες των φυτών προς τα κάτω
με την αυταρέσκεια ταξιδιωτών.
Ζυγίζονται επάνω τους μαϊμούδες και τροπικά
πτηνά που φέγγουν σαν δαίμονες.
Στον ζεστό ατμό της καρδιάς σας
αφήνω μια επιστολή.
Κι αν τα γράμματα διαβαστούν
όταν η μυστική μελάνη ρεύσει,
θα πρέπει σύντομα
να ονειρευτείτε το μη Υπάρχον.
Κάτω απ’ τα πετρώματα μια θάλασσα
που μισεί τον εαυτό της
κι είναι γεμάτη φιλοσοφία και
έργα άριστα που ’μείναν όμως
πάντοτε κρυφά.
Ζητώντας απ’ τον ήλιο
το ακριβότερό του φως
και της νύχτας το πιο πηχτό σκοτάδι
για να ολοκληρωθεί.
Σαν μια λευκή λεοπάρδαλη
γεμάτη ορέξεις
χίμηξε ύστερα επάνω
στις πράξεις που δεν άντεχε
ανολοκλήρωτες.
Η αυταρέσκεια του ταξιδιώτη,
στα οράματα ως έτεινε,
έγινε τελικώς ενημερωτικό φυλλάδιο,
με μια τρύπα στη θέση της εικόνας.
Ό,τι της Φύσης, γιγάντωνε τον εαυτό του
μέχρι που έσβησε σαν σπίρτο
που κάηκε γρήγορα.
Σαν ένα ουσιαστικό χωρίς κτητικό επίθετο
που μοιραία αγνοεί που ανήκει.
Το μυστικό κέλυφος του κόσμου.
Η θάλασσα.
Ό,τι μέσα στην τρέλα αυτής της νύχτας
συνεχίζω πάνω απ’ το αίμα μου,
πέρα απ’ το αίμα μου και τις νεφέλες
που τοιχίζονται στ’ όνομά μου,
σαν μια γιορτή που ξενυχτάω γυμνός
χωρίς ντροπή κάτω από τ’ άκαρδο φως
αυτού του πονεμένου φεγγαριού
που έσπαγε όλη μέρα με πέτρες
τις πόρτες απ’ τα όνειρά του
και έξυνε τις ουλές από το πρόσωπό του
με πιότερο μίσος για τον κόσμο
που το γέννησε,
ό,τι μέσα στη σάρκα μου και στο
ψυχρό μου συναίσθημα το εκτυφλωτικό
από μένα απαρνήθηκα
υψώνοντάς το σαν ένα μάγο σοφό
που κοίταζε λυπημένος
την καρδιά του να τρώνε τα κύματα
σαν τρωκτικά με τα μικρά τους μάτια
κοιτάζοντας
Αυτό υψώνω εδώ για τελευταία φορά,
ανερυθρίαστος συμμέτοχος
των πράξεων που δεν συμβαίνουν.
Ανοίγω τα παράθυρα προς τον κόσμο
προσέχοντας μη θρυμματίσω τα ξερά φύλλα
που είναι εκεί σταματημένα
από το περσινό φθινόπωρο.
Κοιτάζοντας τους μεγάλους ζωγράφους
στα σύννεφα προετοιμάζω
την ψυχή του νέου μου δωματίου.
Heterolecton
(Said by Another)
In the footsteps of writing
Surrounded by huge bushes, of course
we’ll have to see the truth tonight
close to the company of angels
which we should plead
to sleep near us
since this sleep is the last
which we do, we are very afraid of him.
You mustn’t put off what
you can’t do today for tomorrow
but to abandon it.
You have to find a dream
that endures you and finds no refuge
your cowardice there.
And you shouldn’t look at the truth
through a mirror because it looks backwards.
Inside the secret shell of the world
the roots of the plants unfold downwards
with the complacency of travelers.
Weigh in on monkeys and tropicals
birds that shine like demons.
In the warm steam of your heart
I am leaving a letter.
What if the letters are read
when the secret ink flows,
you should soon
to dream the non-Existent.
Under the rocks a sea
who hates herself
and it is full of philosophy and
excellent works that remained, however
always secretly.
Asking the sun
his most expensive light
and of the night the thickest darkness
to complete.
Like a white leopard
full of appetites
then smiled up
in the actions he could not stand
unfinished.
The traveler’s complacency,
in visions as he tended,
eventually became an information leaflet,
with a hole in place of the image.
Everything in Nature magnified itself
until it went out like a match
which burned quickly.
As a noun without a possessive adjective
who is fatally unaware of where he belongs.
The secret shell of the world.
The sea.
Everything in the madness of this night
carry on over my blood
beyond my blood and the clouds
that are built in my name,
like a party where I stay up all night naked
shameless under the heartless light
of this painful moon
which he broke all day with stones
the doors from his dreams
and scraped the scars off his face
with more hatred for the world
who gave birth to it,
all that is in my flesh and in
my cold feeling the blinding
from me I renounced
raising it like a wise wizard
who looked sad
his heart to be eaten by the waves
like rodents with their small eyes
looking
This I raise here for the last time,
restless participant
of actions that do not happen.
I open the windows to the world
being careful not to crush the dry leaves
which are there stopped
since last fall.
Looking at the great painters
in the clouds I prepare
the soul of my new room.
Looking for more information about other POP members or poets by country? Use the search button. Vous cherchez plus d’informations sur les autres membres du POP ou les poètes par pays? Utilisez le bouton de recherche.
